.jpg)
Hatırlarsın geçen hafta içi, Eintracht Frankfurt ne havalıydı... Şampiyonlar Ligi'nde Galatasaray'a 5-1 çakmışlar, 'Biz bu işi biliyoruz!' falan. Herhalde o maçı kazanırken bütün enerjilerini, konsantrasyonlarını harcamışlar. Zira hafta sonu, kendi evlerinde Union Berlin'e karşı bambaşka bir Frankfurt izledik. Sanki takım komple 'hala Galatasaray'ı yeniyoruz' modunda maça çıkmış gibiydi. Galibiyetin rehaveti diyelim, ya da 'Şampiyonlar Ligi havamıza kimse dokunamaz' sendromu...
Sonuç mu? Union Berlin geldi, o 5-1'lik galibiyetin bütün ciddiyetini yerle bir etti. Deutsche Bank Park'ta resmen 'geleneksel Alman futbolu' yerine 'mahalle maçı' izledik: 4-3! Bizim milli gururumuz Can Uzun, genç yaşında ne yapsın? İki tane gol atıp takımını ayakta tutmaya çalışmış, hatta Bundesliga'daki 4. maçında 5. golünü bulmuş ama bu yangını tek başına söndüremedi. Hatta bir de penaltı golleri var... Karşı tarafta Oliver Burke diye bir abi de çıkıp tam üç tane golle hat-trick yapmış, üstüne de Andrej Ilic asist yağdırmış. Anlaşılan Frankfurt savunması, hala Şampiyonlar Ligi rüyasında Galatasaraylı forvetleri marke ediyordu, Union Berlinliler de bu rüyadan faydalanmış!
Yani demem o ki, bazen bir galibiyet insanı öyle bir havaya sokar ki, sonraki maçta ayakların yere basmaz. Frankfurt'un başına gelen de tam olarak bu. Şampiyonlar Ligi'nde fiyaka yapmak güzeldi ama Bundesliga'nın gerçekleri acımasız oluyor, hele de o rehavetle sahaya çıkarsan. Şimdi ikisi de 6 puan, biri 10. biri 6. sırada... Ama biri, o rüya galibiyetten sonra kâbusa uyanmış durumda, diğerleri de 'Frankfurt'u kendi sahasında yendik' diye göbek atıyordur. Futbol işte, zirveden dibe, bir hafta içinde!